کارگاه آموزشی پیشقدمان ایرانشناسی در ژاپن در دانشگاه کاشان برگزار شد

کارگاه دانش افزایی با عنوان "پیشقدمان ایرانشناسی در ژاپن" با سخنرانی دکتر نوبواکی کوندو استاد دانشگاه مطالعات خارجی توکیو در دانشگاه کاشان برگزار شد.
این کارگاه که به همت گروه صنایع دستی و همزمان با نودمین سالگرد روابط ایران و ژاپن در سالن کنفرانس ریاست دانشگاه برگزار شد، دکتر نوبواکی کوندو، پروفسور و معاون موسسسه پژوهشی زبان ها و فرهنگ های آسیا و آفریقای دانشگاه مطالعات خارجی توکیو سخنرانی کرد.

دکتر کوندو به این نکته اشاره کرد که سابقه ایرانشناسی در ژاپن به حدود شصت سال قبل یعنی سال های پس از جنگ جهانی دوم باز می گردد؛ زمانی که کتاب های فارسی و عربی موجود در کتابخانه های ژاپن توسط آمریکا  مصادره و به کتابخانه واشنگتن منتقل شدند. به همین دلیل در مقایسه با کشورهای غربی، ایرانشناسی در ژاپن خیلی دیرتر شروع شده است. مضاف بر این، عدم دسترسی ژاپنی ها به نسخ خطی فارسی و علاقه آنان به فرهنگ ایرانی سبب ایجاد فرصتی برای سفر به ایران و فراگیری فرهنگ ایرانی شد.
وی با بیان اینکه  ژاپن یکی از برترین کشورهای جهان در زمینه ایرانشناسی است به گونه ای که هیچ کدام از کشورهای اروپایی به اندازه ژاپن محقق ایرانشناس ندارد، افزود: در حال حاضر نیز همه ساله محققان و دانشجویان ژاپنی زیادی برای یادگیری زبان فارسی و مطالعات فرهنگی به ایران سفر می کنند.
پروفسور کوندو متخصص تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران از دوره صفوی تا قاجار است و جدیدترین اثر او تصحیح نسخه خطی دستور الملوک میرزا محمد رفیع انصاری (چاپ توکیو) است. او کتب متعددی به زبان انگلیسی تألیف نموده که مهم ترین آنها کتاب های "جامعه و حقوق اسلامی در ایران: تاریخ اجتماعی تهران قاجاری" و "اسناد ایران: تاریخ اجتماعی ایران و تورفان در سده های پانزدهم تا نوزدهم میلادی" می باشد.
از جمله مقالات او می توان به "وقف و بناهای عام المنفعه ایران"، "علمای شیعه و اجازه در قرن نوزدهم"، "آستان شاه عبدالعظیم و وقف آن در دوره های صفوی و قاجار"، "غیر مسلمانان در دادگاه های شریعت در دوره قاجار"، "مهاجرت ها و تاریخ اجتماعی و سیاسی در دوره های صفوی و قاجار" و "ارتباطات ایران و ژاپن" اشاره کرد.
پروفسور کوندو در ادامه به معرفی پیشقدمان ایرانشناسی در ژاپن اشاره کرد. یکی از قدیمی ترین پیشکسوتان، استاد توسه او کورو یاناگی (متوفی 2014) استاد زبان فارسی دانشگاه توکیو بود. کتاب های "فرهنگ جامع فارسی به ژاپنی"، "تاریخ ادبیات فارسی (چاپ سال 1977)"، "زبان فارسی در چهار هفته (چاپ سال 1982)" و ترجمه های "شاهنامه"، "دیوان حافظ"، "قابوسنامه" و "چهار مقاله عروضی" به زبان ژاپنی از جمله آثار ماندگار استاد کورو یاناگی است.
از دیگر ایرانشناسان ژاپنی موری او اونو (متوفی 2001) بوده که سالهای متمادی –  حتی در زمان جنگ ایران و عراق –  در روستاهای ایران زندگی کرده و دو کتاب ارزشمند با عناوین "خیرآباد نامه: 25 سال با روستاییان ایران" و "روستاهای ایران" نوشته است.
دکتر کوندو در ادامه به معرفی سه محقق دیگر و آثارشان پرداخت: مینوبو هوندا (متوفی 1999) که تألیفاتی در زمینه تاریخ مغولان، ایلخانان و جامع التواریخ دارد؛ کوئیچی هانه دا (متوفی 2016) که اولین چاپ جواهرالاخبار بوداق قزوینی اثر اوست؛ و پروفسور "ها را" که کتاب های "آب و جامعه در ایران" و "سوابق کار میدانی موری او او نو" را نوشته است.